Stille rebellie

Stille rebellie, mediteren te midden van de drukte

Vandaag was de tweede editie van de Stille Rebellie, in Zutphen. Een landelijke meditatie, georganiseerd door XR, iedere tweede zondag van de maand van 12:00-12:30 op verschillende plekken in Nederland en daarbuiten. Ik wilde zelf al een aantal jaren iets meer concreet meedoen aan het protest tegen of beter gezegd aandacht vragen voor onze planeet, de staat ervan, onze verantwoordelijkheid hierin en mensen wat meer hierop aan te spreken, maar dan op een manier die bij me past. Een vreedzame manier, naar mijn idee, een manier om interesse te wekken bij mensen, na te denken over het thema en bij zichzelf te rade gaan. Zoals Thich Nhat Hanh zei: “Vrede in jezelf is vrede in de wereld.” 

De vraag, hoe kan ik zelf bijdragen aan een gezondere toekomst voor de volgende generatie? is wat ik hoop dat mensen zich meer en meer gaan stellen.

Ik geloof in de kracht van liefdevolle communicatie, niet altijd makkelijk, maar des te belangrijker, te luisteren naar de ander, hun pijn, om te begrijpen waarom mensen hun heil zoeken in een nog mooiere auto, duurdere horloge of plastische chirurgie, om maar wat extremen te noemen. Het was grappig, omdat er juist kerstmarkt was in de binnenstad en drommen mensen langs ons liepen op zoek naar nog weer iets om te kopen en met kerst elkaar huizen iets meer te vullen, met dingen die hoogstwaarschijnlijk niet lang gewaardeerd worden en ze niet echt nodig hebben. Ok, ok, ik schilder het nu wel heel zwart, wit. Er is ook niks mis met kerst, maar wel met overconsumptie, waar ik zelf ook intrap. Geen wonder, we leven nu eenmaal in een samenleving waarin meer gewaardeerd wordt hoeveel geld er op je bankrekening staat, of je mooie spullen hebt, of volgers je hebt; dan hoe je innerlijke rust is en hoeveel liefde en zorg je voor je naasten en moeder aarde hebt.

Terwijl we zaten, een paar van ons op een houten sokkel in kleermakerszit, zo'n 20 mensen, nam ik een zin als focus : "Mogen alle mensen gelukkig en vredig zijn.” Een zin, die ik vaker als object van meditatie gebruik, als een anker om naar terug te keren wanneer mijn geest weer aan de wandel is gegaan en die mij helpt te verbinden met de universele liefde. De gezamenlijke concentratie van de mediterende mensen, maakte dat ik vrij goed kon blijven bij de zin, zonder al te grote omzwervingen van mijn gedachten. Er kwamen gedachtes aan de mediterende mensen elders op dat moment, en aan mediterende monniken in verschillende landen, door de tijd heen, die schijnbaar onverstoord bleven protest-mediteren voor verandering, voor vrede. Het was bijzonder om de stille, liefdevolle energie te ervaren van de anderen en dit uit te zenden naar de wereld, zo samen. Heel bijzonder.

Ook ik geloof, net als Thich Nhat Hanh, dat een echte verandering, een heling van je eigen pijn, een innerlijk omarmen van jezelf met al je angst, boosheid en wat je ook als tekortkoming beschouwt, de manier is om te leren kijken naar hoe kan het anders. Anders consumeren in harmonie met de natuur en de verbinding met haar op te zoeken. Onze kinderen zo veel mogelijk buiten laten spelen met zo min mogelijk speelgoed om terug te keren naar de modder, van takken dingen te bouwen en sieraden van bloemen te maken, hun te leren over hun gevoelens te kunnen spreken met elkaar en ipv te concurreren elkaar te bemoedigen in omhelzingen, huilen en zwakte tonen. 

Maar hiervoor moeten de volwassenen in staat zijn hun pijn, leegte, verveling onder ogen durven te zien, te accepteren en ermee te zijn. En zoals ik in mijn vorige blog noemde, zijn we lui. Te lui (en bang) om op te houden met rennen, aan onszelf en de planeet voorbij te rennen, want oh wee, als we stoppen zou er weleens heel wat omhoog kunnen komen. Verdriet, radeloos, en en en. Nee dan liever die onrust die we voelen zodra we stoppen toedekken met de volgende activiteit, programma, speeltje, koopje.

Het is natuurlijk ook eng om tegen de stroom in, stil te staan en te luisteren en je hebt in het begin ook hulp nodig misschien om met al die opkomende, lang onderdrukte, vage gevoelens wegwijs te worden. Maar houdt moed, er zijn veel warme, wijze mensen en manieren op de wereld, die jou helpen om terug naar jezelf, jouw vrede te vinden, als je ervoor open staat. Het universum is vol met liefde en ieder van ons is hiermee verbonden, ook al lijkt dat bij sommige mensen niet zo.

Ik had het geluk op mijn 22ste voor het eerst een van de vele geweldige leraren te ontmoeten, die mij de weg naar binnen wezen en hielpen mijn kracht, optimisme en liefde te laten groeien, waardoor de sterke zelftwijfel, onzekerheid, angst en boosheid die ik voelde minder werden. 

Die liefde, die in mij groeide door de jaren heen, dankzij de ontelbare liefdevolle mensen en dieren die ik heb ontmoet, maakte ook dat ik alsmaar meer manieren zag hoe ik op mijn eigen manier een bijdrage kan leveren voor een gezonde wereld. Heel simpele dingen, zoals een moestuin, composthoop, recycling, tweedehands kopen, waar ik kan, zelf dingen maken, maar ook mindful zijn met wat ik lees, kijk en hoe ik communiceer. Ook dat is energie die ik deel met de planeet. Maar vooral liefde, ik denk dat liefde alles heelt. En het mooie is ze is er altijd, overal als je er maar voor open staat.