mijn naam is Michele

Oorspronkelijk in Beieren opgegroeid in een gemengde familie, ben ik op mijn 21ste voor werk naar Nederland verhuisd en verknocht geraakt aan dit mooie landje.

Mijn vader was fotograaf en grafisch ontwerper en mijn kunstzinnige kant werd al vroeg gestimuleerd, zo mocht ik tussen mijn 15de en 17de in een keramiek atelier leren boetseren.

Rond mijn 13de kwam ik aanraking met meditatie, en het gedachtegoed maakte een diepe indruk op mij.

In mijn puberteit werd er een ernstige ziekte geconstateerd. Inmiddels is dat 45 jaar geleden en ik heb een bonte reis van zowel ziekte als ook mindfullness mee gemaakt. 

Mijn leraar, zoals mijn meditatie leraar vaak zegt, is mijn lichaam, en inderdaad heb ik de diepste lessen door ziekte geleerd.

En wat mij drijft in het leven is het leren in vrede te leven en de zaden van vrede en vreugde in anderen te zaaien.

Ik zie het mooie in de mens, de potentie die we hebben en mensen die door tegenslag juist het licht ontdekken, hebben me altijd al geinspireerd.

in mijn twintigers werkte ik als vrijwilliger bij een stichting voor stervensbegeleiding, waar ik veel mooie mensen heb leren kennen en ook afscheid van moest nemen. Veelal waren dit mensen die aids hadden.

Toen ontdekte ik ook de kracht van helende imaginatie en begon met meditaties waarbij ik mijn immuunsysteem de kankercellen liet wegvegen. Een techniek, die ik vele variaties mijn hele leven ben blijven gebruiken en ook aan mensen meegeef in meditaties of mindfullness groepen.  

Ook leerde ik mijn eerste meditatie leraar kennen, Jef Boeckmans, die destijds nog in abdij Maria toevlucht leefde, waar ik vaak op retraite ging en ontdekte, wat een weldaad de toevlucht van meditatie kan zijn. Voor het eerst proefde ik, dat ik meer was dan alleen mijn lichaam.

Tussendoor was ik zelf ernstig ziek en had mijn eerste ontmoeting met kanker. Toen ik die overleefde en de dertig haalde, heb ik een opleiding gevolgd tot begeleider handvaardigheid en drie jaar kunstacademie. Eigenlijk wilde ik kunstzinnig therapeut worden, maar door het vele ziek zijn moest ik voor een deeltijd opleiding kiezen. 

Ik ging zelf regelmatig in therapie o.a., biografie schrijven, kunstzinnige therapie en gestalt therapie., later kwam daar nog focussen en de interessante techniek van geweldloze communicatie bij.

Terwijl ik, na mijn opleiding als vrijwilliger kinderen leerde boetseren, tekenen en schilderen, leerde ik steeds meer over de helende werking van creativiteit.

Op een van de stervensbegeleiding weken, kwam ik in 1999 een boek van Thich Nhat Hanh tegen. In zijn boek "the miracle of mindfullness" leek hij direct vanuit mijn hart te spreken en de speelse, toegepaste manier van meditatie was precies waar ik naar had gezocht. Ik sloot me aan bij zijn Amsterdamse meditatiegroep en na verloop van tijd hielp ik de bijeenkomsten te begeleiden. Vele retraites volgden en een paar keer ben ik met scootmobiel en al naar Plum Village (T.N.H. leefgemeenschap in Frankrijk) geweest.

Maar de kanker kwam terug en weer was ik een jaar gedwongen voornamelijk vanuit bed te leven. Iedere keer dankbaar er weer te zijn, te herstellen om te kunnen genieten van een relatief actief leven.

 Eens per maand te hielp ik bij meditatie weekenden, de oase, waar ik zes jaar mee deed en veel leerde over mediteren met een bepaald thema, zoals vergankelijkheid, dankbaarheid, vreugde voeden

Ik had een lieve partner en juist die confrontatie met de dood, leerde me in het nu te leven en mijn plannen niet uit te stellen.

Ik schilder, teken graag, zwem , dans en hou van zingen  en ga wanneer ik ook maar kan de natuur in (met mijn honden). De natuur , wandel-meditatie, is een blijvende bron van vreugde en rust voor mij. Dit kan zelfs de aanblik zijn vanuit de wolkenlucht vanuit mijn slaapkamerraam. 

Maar na verloop van tijd , na ook nog aan mijn hart geopereerd te zijn, werd het Nederlandse klimaat teveel voor mijn lichaam en ik verhuisde naar Tenerife.

Daar begon ik een meditatiegroep en richtte een klein mindfullness centrum op, waar mensen een tijd met me in aandacht konden leven, van een week tot iemand die drie maanden bleef.

Maar de kanker kwam terug, zes jaar geleden en deze keer was ik echt opgegeven. Stadium 3/4 , niks aan te doen, palliatief behandelen.

En toch ben ik hier, wonder boven wonder, en heb nu, 20 kilo zwaarder, ondanks slechte longen, hart, lymphoedeem, spierreuma ;

alweer 2 jaar gekampeerd in de bossen, exposities gehad en mensen begeleid met mindfullness en meditatie en heb zo genoten van dit prachtige leven vol mooie mensen, en zoveel wonderen.

Ik ben mijn oncoloog's wonderkind (nou ja, vrouw) en ik ben mijn lichaam, de artsen en misschien mijn beschermengel ontzettend dankbaar dat ik er nog ben en van dit alles kan genieten.

 

Tijdens de kanker heb ik imaginatie therapie gehad, een geweldige bekrachtigende ontdekking, precies in mijn straatje, mijn gevoelens uitdrukken via verbeelding. Inmiddels gebruik ik deze techniek in mijn mindfullness groepen en het begeleiden van mensen.

Vier jaar geleden begon ik aan mijn boek, een spirituele autobiografie, met gedichten en helende oefeningen, waarin ik vooral probeer te inspireren en mensen te laten zien, dat wat er ook gebeurt, je kan loslaten, liefhebben en vertrouwen.

ik hoop in de loop van 2025 een uitgever te vinden , die het wil publiceren.

met een harte-glimlach